نبودن تو یعنی...

دیروز حس عجیبی داشتم. از همون حسایی که وقتی بین موندن و رفتن گیر کردی و نمیدونی چکار کنی. حسهای لحظه خداحافظی. دیروز آخرین کلاسهای درسم و تو دانشگاه گذروندم. از صبح ساعت 8 تا ساعت 6 غروب کلاس داشتیم. آخرینها زیاد هم خوب نیستن. حس اینکه دیگه تکراری وجود نداره و این آخرین روزیه که تو روی این صندلی های چوبی دسته دار نشستی یه جور خاص غریبه. البته خوشی های خودشم داره. اینکه دیگه لازم نیست صبح تا شب نگران امتحان میانترمت باشی که 200 صفحه است و تشریحیه و تازه اینکه همه اش هم کتابه نه جزوه و به زبان انگلیسی تخصصی و صقیلی نوشته شده. و یا نگران 4 تا class observation که دکتر "غ" گفته بنویسید و فقط هم 2 نمره داره، و یا نگران "text book e...

بیست و شش سال پیش چنین روزی، دختر کوچولوی تپلی با موهای فرفری و بور در غربی ترین نطقه ایران در یک شب سرد و برفی به دنیا آمد. پدر و مادر دخترک منتظر اومدن پسر بودند ولی با یه دخمل مو فرفری لُپ قرمزی سوربرایز شدن. پریروز الناز اس زد که کی وقت داری بریم بیرون؟ منم گفتم نمیدونم چرا دل بیرون رفتن ندارم اگه میشه فردا وقت دارم بیا خونمون. النازم دیروز ساعت 11 اومد و با کادوهاش منو سورپرایز کرد که مثل هر سال تولد منو یادشه . تولدمو تبریک گفت. و دیروز تا حدودای ساعت 5 کلی گفتیم و خندیدیم و چقد گفتم که جاش کنار من همیشه تو دانشگاه خالیه راجع به استادامون حرف زدیم راجع به برنامه هام بعد تموم شدن درسم و خیلی چیزای دیگه و در کل روز خوبی داشت...

یاد آن شرلی افتادم. وقتایی که سردرگم میشد و احساس تنهایی میکرد. نمیدونم من این روزها بیشتر به آدمها توجه میکنم یا آدمهای دور برم هستند که واقعا بی توجه شدند؟ اساس وقتی تو آدم یباشی که به اطرافیانت توجه زیاد نشون بدی اونا بهت بی توجه میشن. اصلا همیشه باید تعادل رعایت بشه تا تو قربانی نباشی. مثلا وقتی تو اونقدر به رفتار و افکار دوستات و خانواده ات نسبت به خودت اهمیت بدی اونا دیگه یواش یواش نسبت بهت بی توجه میشن و تو تنها میمونی. مثلا وقتی تو زود زود به مامانت خواهرت براردت زنگ بزنی و حالشونو بپرسی دیگه اونا یادشون میره که تو هم نیاز داری بهت توجه کنن و محبت. دیگه انگار تویی و یک رابطه فیکس. که تو اون فقط تو شروع کننده ای که اگه  بعد ده...